بررسی بازی جدید استودیو اکتیویژن

داستان این بازی در یک شب بارانی بر روی یک قطار آغاز می‌شود؛ درحالی که در پس‌زمینه، شهر هامبورگ را مشاهده می‌کنید که شعله‌های آتش بمب‌ها تمام آن را در بر‌گرفته است. گروهی از سربازان با نام گروه ویژه در کنار هم قرار گرفته‌اند تا با رهبری شخصی به‌نام آرتور کینگزلی قطار را پاکسازی کنند.

با این‌که این بازی می‌توانست به‌مراتب بهتر از توانایی‌های مخصوص شخصیت‌ها بهره ببرد، ولی با وجود این مسئله، باز هم تنوع بسیار زیادی در مراحل بازی وجود دارد که می‌تواند آن‌را هیجانی کند. برای مثال در یک مرحله شما بر فراز اقیانوس سوار بر هواپیما هستید که به نبرد با هواپیما‌های دشمن می‌روید و یا باید ناو دشمن را نابود کنید.

در این بازی به زیبایی نحوه هدایت هواپیما و پیاده‌سازی نحوه بمباران برروی ناو‌ها قرار گرفته و شما را در یک جنگ واقعا جذاب قرار می‌دهد. در نهایت سری به نبردی می‌زنیم که درون آن تانک‌های انگلیسی و آلمانی مشغول نبرد با یکدیگر هستند و باید شما در یک نقش پیاده‌ نظام و به‌عنوان یک متخصص حرفه‌ای با استفاده از تجهیزات انفجاری، این ماموریت را پشت سر بگذاریم.
کال آف دیوتی اصلا و ابدا کم نمی‌گذارد و مخصوصا مرحله Lady Nightingale آن که استالینگراد برفی جریان دارد، یکی از آن مراحل خوش‌ساخت کال آو دیوتی است که تا مدت‌ها در خاطر مخاطب باقی می‌ماند. شاید بهترین توصیف برای حالت چندنفره ونگارد که قطعا مهم‌ترین بخش آن برای افرادی است که می‌خواهند به‌ شکلی طولانی‌مدت از بازی لذت ببرند، این باشد که بگوییم این نسخه دقیقا همان مسیر نسخه‌های مدرن وارفر و کلد وار را، این بار در فضای جنگ جهانی دوم ادامه داده است.

به بیان دیگر، اگر انتظار نوآوری بزرگ و خاصی را در این بخش داشتید، ونگارد چیز خاصی برای ارائه کردن نخواهد داشت ولی برای طرفداران دو نسخه قبلی، شاهد تجربه آشنا و کماکان جذابی هستیم که یک سری بهبود‌های جزئی هم داشته است. بیشتر تغییرات جزئی ولی کاربردی بخش چندنفره بازی هستند که تجربه آن را لذت‌بخش‌تر می‌کنند. ونگارد برخلاف کلد وار که در زمان عرضه نقشه‌های بسیار محدودی داشت، با ۲۰ نقشه مختلف عرضه شده و در نتیجه دیگر خبری از تکراری شدن سریع نقشه‌های بازی نیست همچنین یکی دیگر از بهترین تغییرات جزئی قسمت چندنفره ونگارد، اضافه شدن سه فیلتر جدید برای تعیین میزان شلوغ بودن نبرد‌ها است؛ جایی که فیلتر تاکتیکال کم‌ترین تعداد بازیکن و فیلتر بلیتز هم بیش‌ترین تعداد بازیکن را ارائه می‌دهد و بسته به این‌که سلیقه شما تجربه نبرد‌هایی با تعداد بازیکن یا زیاد باشد، می‌توانید آن‌ها را انتخاب کنید و لذت بیش‌تری از بازی ببرید.

در ونگارد قسمت شخصی‌سازی سلاح‌ها هم گستردگی بیش‌تری نسبت به نسخه قبلی دارد و می‌توانید ازطریق بازی کردن با اسلحه‌ها آن‌ها را آپگرید کنید و با تجهیزات جدیدی که باز می‌شوند، با جزییات دقیقی به‌شخصی‌سازی سلاح‌ خود چه از جهت عملکرد و چه از لحاظ ظاهری بپردازید که واقعا تاثیر آن‌ها در عملکرد سلاح خیلی خوب به‌چشم می‌آید. در مجموع قسمت چند‌نفره ونگارد تجربه خیلی جذابی به‌حساب نمی‌آید و نوآوری چندانی نسبت با دو سری قبلی ندارد ولی به‌لطف برخی پیشرفت‌هایی که بازی داشته، می‌تواند برای مدت طولانی شما را سرگرم کند. اسلج‌همر در بخش داستان ونگارد از نظر گرافیکی و جلوه‌های صوتی،کیفیت بسیار خوبی ارائه می‌دهد.

جزئیات بصری مراحل مختلف‌بازی واقعا کیفیت بالایی دارد و بازی از نورپردازی چشم‌نوازی برخوردار است و افکت‌هایی که در بازی استفاده شده مختص آن بخش بوده و دقیقا برای همان بخش استفاده شده است.
 البته با وجود این کیفیت بالا، حداقل در نسخه پی سی ونگارد شاهد مشکلات فنی هم هستیم و مثلا در مرحله آخر بخش داستانی، روی تنظیمات گرافیکی خاص بازی کرش می‌کند یا فارغ از این‌که چه تنظیماتی برای گرافیک بازی داشته باشیم، شاهد افت فریم هم در برخی قسمت‌های آن خواهیم بود.

در نهایت باید گفت که نسخه ونگارد، نه‌تنها یک بازی فوق‌العاده از این مجموعه است، بلکه می‌توان آن‌ را در بین بهترین‌های سری کال‌آف‌دیوتی قرار داد اما باید گفت که بخش زامبی این بازی کمی از ضعف محتوایی رنج می‌برد که زیاد به چشم نمی‌آید اما می‌تواند برخی از گیمر‌ها را در بخش زامبی کمی خسته کند.

عرفان صابونیها